Tijdens de Meistaking van 1943 werden in de drie noordelijke provincies zestig mensen omgebracht. Van hen werden 34 door de bezetters op een “onbekende plaats” verstopt, als extra intimidatiemethode om de wilde staking neer te slaan. Het waren de eerste doodvonnissen in de Tweede Wereldoorlog in Noord-Nederland.

De Meistaking was de ommekeer naar de tweede, grimmiger helft van de Tweede Wereldoorlog, en het startsein voor het gewapende verzet. Verschillende ooggetuigen wezen eind 1945 een plek aan in de Appelbergen. Daar werden toen 19 slachtoffers gevonden. Vier jaar later bleek dat er nog meer vermisten in de Appelbergen begraven moesten liggen.

In 1949, tussen 1985 en 1993 en tussen 1996 en 2004 zijn pogingen gedaan de vermiste slachtoffers te vinden. Ze zijn niet gevonden. Het moeilijk toegankelijke, drassige gebied maakt onderzoek bijna onmogelijk. In 1991 hebben de Luchtmacht en de Technische Universiteit van Delft met behulp van speciale apparatuur en een F16 (gevechtsvliegtuig) bodemonderzoek gedaan, maar geen sporen van graven kunnen ontdekken. Onder leiding van een van de nabestaanden is in 1994 de Werkgroep Appelbergen opgericht die het onderzoek in nauwe samenwerking met Staatsbosbeheer, de gemeente Haren, Koninklijke Landmacht en andere organisaties en deskundigen, opnieuw heeft gestart. Volgens een gedetailleerde reconstructie van de gebeurtenissen in 1943 en 1945 liggen de omgebrachte slachtoffers begraven in het Grote Veen van de Appelbergen.

Ook tijdens vervolgonderzoek dat in 2003 mogelijk werd toen delen van het moeras werden drooggelegd konden de graven evenwel niet worden gevonden.In mei 2004 is een monument geplaatst aan de rand van het Grote Veen van natuurgebied De Appelbergen.